ارزش‌ها

پذیرش اشتباهاتی که مرتکب شده‌اید و سرزنش نکردن خودتان بابت آن‌ها. در شفقت به خود شما به آن‌چه واقعا هستید آگاهید و مجموعه‌ای از صفات و ویژگی‌های خود را با وجود کم و کاستی می‌پذیرید.

در مواقع بحرانی، شما تنها فردی هستید که خودتان را تنها نمی‌گذارید!‌ پس چه بهتر که تبدیل به همراهی مهربان برای خودتان شوید نه یک فرد سرزنش‌گر.

شفقت به خود به معنیِ مهر و محبت به خودتان و درک موقعیت‌های دشوار و اندیشیدن به راه‌حل‌های مناسب برای گذر از این شرایط است. هنگامی که به خودتان شفقت دارید به این معنی نیست که مشکلات را نادیده بگیرید، بلکه بدین معناست که در شرایط سخت، خودمان به خودمان رحم کنیم.

گشتنِ دنیا به سبکی منحصربه‌فرد و دادنِ فرصتِ زیستن به خودتان

ماجراجویی یعنی سعی کنید در زندگی کارهایی انجام دهید که عادت زندگیِ‌ هر روزه‌ی شما نیست اما به آن علاقه دارید. برای مثال اگر از بخش‌های دیگر محل کارتان خبر ندارید و یا افراد دیگر را نمی‌شناسید، می‌توانید به آن‌ها مراجعه کنید و با آنان تعامل کوتاهی داشته باشید

آرامش درونی حالتی عمیق از آرامش، پذیرش و رضایت است. این به معنای آشتی با خود، دیگران و دنیای اطرافتان است. این در مورد حذف چالش ها یا مشکلات نیست، بلکه به دنبال عبور از آن‌ها با ذهنی آرام و پذیرنده است.

گاهی اوقات به اتفاقات تلخی که در گذشته برای ما رخ داده است و برای‌مان تجربه‌ی سختی بوده، گره خورده‌ایم و نمی‌توانیم از آن جدا شویم. صلح درونی به معنای پذیرش و عبور  از مقاطعی از زندگی است که دوست‌شان نداریم. در واقع با صلح درونی به این مرحله می‌رسیم که یک واقعه‌ی تلخ را به یاد می‌آوریم و می‌پذیریم که این خاطره هم بخشی از گذشته بوده، شاید قشنگ و دلنشین نباشد اما برای ماست و نگهش می‌داریم

تاب آوری فرآیند و نتیجه‌ی سازگاری موفقیت آمیز با تجارب دشوار یا چالش برانگیز زندگی است.

حتما موقعیت‌هایی در زندگی ما پیش می‌آید که تحمل آن برای ما سخت و آزاردهنده‌ است و پیش خودمان فکر می‌کنیم که عبور از این مرحله حتما غیرممکن است و خودمان را می‌بازیم و دست به اقداماتی می‌زنیم که ممکن است ما را بیشتر در این منجلاب فرو ببرد. اما تاب‌اوری می‌گوید که در این مرحله باید صبر کرد، باید تاب آورد تا طوفان بخوابد و هیجانات‌مان دوباره تحت کنترل برگردد، تا با بینش و درون‌نگری راهی برای خلاصی از این موقعیت پیدا کنیم.

پذیرش به معنای قبول کردن اتفاقات و شرایطی که رخ داده است می‌باشد و عدم تلاش بیهوده و مقاومت انرژی‌بر برای تغییر آن را به همراه دارد.

برای مثال: بپذیریم که ما قدرت تغییر دادنِ انسان‌های دیگر را نداریم و قرار هم نیست چنین کاری را انجام دهیم. در واقع باید به خودمان برگردیم و دست از کارهایی که نمی‌توانیم انجام دهیم برداریم.

انعطاف‌پذیری روان‌شناختی به افراد اجازه می‌دهد تا با تغییرات محیط سازگار شوند و به روش‌های جدید، خلاقانه و سالم که با اهداف و ارزش‌های فرد همسو هستند، واکنش نشان دهند. این توانایی همچنین نقش حیاتی در سلامت و تندرستی دارد.

گاهی اوقات آن‌طور که ما برنامه‌ریزی می‌کنیم پیش نمی‌رود، اتفاقی میفتد که برنامه‌های ما را به هم می‌ریزد و انگار که کنترل از دست ما خارج شده. در چنین مرحله‌ای ما با انعطاف‌پذیری می‌توانیم به فکر راه‌حل‌ها و برنامه‌های جایگزین باشیم.

امید این باور است که آینده‌ی شما بهتر از حال خواهد بود و توانایی انجام آن را در خصوصِ موضوع خاصی دارید.

امیدواری برخلاف خوش‌بینی موضوع‌محور است. یعنی شما در رابطه با یک موضوعی،‌ امیدوار هستید. مثلا «من به موفقیت شرکت‌مان امید دارم.» امید باید از جنس هدف باشد یعنی هم برای ما مهم باشد و هم میل داشته باشیم به آن برسیم.

اتکا به خود توانایی تکیه بر توانایی‌ها، تفکر و ارزش‌های خود برای هدایت مؤثر زندگی است. این به معنای خودباوری برای دستیابی به اهداف و مدیریت مستقل مشکلات است.

اتکا به خود، مفهومی است که به این موضوع اشاره دارد که هر فرد در مواجهه با سختی‌های زندگی،‌ به توانمندی‌های خود تکیه نماید و با توجه به پتانسیل‌هایی که دارد، برای رفع مسئله‌ی پیش‌آمده تلاش کند.

رهایی به معنای ترک خاطرات، وقایع و افکاری است که آزارمان می‌دهد

رهایی از اتفاقاتی است که با این که ما را اذیت می‌کند اما همچنان آن‌ها را مرور می‌کنیم و انگار که به آن چسبیده‌ایم. رهایی برای اتفاقاتی است که توانایی تغییردادن‌شان را نداریم و مرورشان صرفا انرژی روانی‌مان را از بین می‌برد.

گشودگی در ارتباط با افراد دیگر، با حداقل تلاش برای ایجاد یک تاثیر خوب. در واقع شفافیت یعنی همانی باشید که هستید و همان‌طوری رفتار کنید که احساس می‌کنید.

شفافیت یعنی رفتارهایی را از خودمان نشان دهیم، که نیازی به تفسیر نداشته باشد. اگر فردی را در نزدیکی خودمان داریم که حد و مرزهای ما را رعایت نمی‌کند و از این موضوع ناراحت هستیم، لازم نیست تا رفتاری خلاف چیزی که واقعا تمایل داریم (لبخند و گذشت) را نشان دهیم و با شفافیت می‌توانیم ناراحتی خودمان را ابراز کنیم.

درس گرفتن از تجربیات منفی گذشته و حرکت به سمت آینده بدون چشم دوختن به رفتار و اقدامات دیگران

با زیستنِ ارزشِ خودانگیختگی، از تجربیات منفی یاد می‌گیریم و با افتخار از اشتباهات‌مان برای بهبود بهره‌وری خود استفاده می‌کنیم. افراد خودانگیخته، منتظر گرفتن انگیزه از دیگران نیستند و سوخت کافی برای انگیزه و اراده را درون خود دارند و در بیرون به دنبال آن نمی‌گردند.

دستاورد نماد تلاش و سعی فرد است. در واقع دستاورد به معنای رسیدن به یک آورده به واسطه‌ی تلاش خودتان است که صرفا در مدت زمان کوتاهی، میسر نمی‌شود.

با این ارزش شما به همراهی نقاط قوتی که دارید و به کمک خودتان به یک دستاوردی خواهید رسید. فرق بزرگ آن با موفقیت در این است که ممکن است در موفقیت شما بدون تلاش،‌به آرزوی‌تان برسین اما در دستاورد شما ماحصل نتیجه‌ی زحمت خودتان را می‌بینید.

اگر بخواهیم خیلی ساده این واژه را معنا کنیم، می‌توانیم بگوییم روبه‌رو شدن.

در واقع با این ارزش، شما تلاش می‌کنید تا با ترس‌های‌تان از آینده و وقایع تلخی که در گذشته برای‌تان رخ داده و دائم آن را سرکوب می‌کنید، مواجه شوید و بپذیرید که قادر به تغییر آن چه رخ داده نیستید و یا از بعضی مسائل می‌ترسید و از الان به بعد مهم است که آیا می‌خواهید مسیر گذشته را ادامه دهید یا خیر. و این‌که با ترس‌هایی که مدت‌ها به تأخیر انداخته‌اید مواجه شوید و تکلیف آن‌ها را یکسره کنید.

این ارزش صرفا به معنای تعامل با دیگران نیست، بلکه بدین معناست که ارتباطی اصولی و سازنده را طبقه مولفه‌هایی ویژه و ارزش‌های‌تان پیش بگیرید و در رابطه‌ای باشید که برای‌تان خوش‌احوالی دارد.

در این ارزش شما باید سعی کنید تا مولفه‌های یک ارتباط موثر را بیاموزید و آن را در زندگی خود پیاده‌سازی کنید. برای مثال؛ گوش دادن فعال، بازخورد دادن و گرفتن، همدلی و احترام،‌ پاسخ به پیام‌ها، درک و توجه داده‌های غیرکلامی، ایجاد صمیمیت و پیدا کردن سبک دلبستگی و ارتباطی خود با طرف مهم زندگی.

تمرکز به معنای معطوف کردنِ‌ نیروی ذهنی‌تان به یک موضوع، هدف و یا ایده است.

در این ارزش شما توجه‌تان از حواشی مسیر برخواهید داشت و چشم به هدف می‌دوزید و آگاه خواهید بود که موضوعی شما را از رسیدن به هدف‌تان دور نکند.

این ارزش به معنای به کارگیری عقل و منطق‌تان، بیش از حد معمول در تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد.

برای مثال اگر قصد بر انجام کاری دارین، علاوه بر احساسات که احتمالا نقش پررنگ‌تری دارند، کمی مکث کنید و از دریچه‌ی عقل هم به موضوع نگاه کنید. در واقع مانند توازنی متناسب بین عقل و احساس.

تعادل به معنای در نظر گرفتنِ جنبه‌هایی از موضوعات مختلف است که تا به حال به آن‌ها نپرداخته‌اید و همین موضوع باعث فاصله گرفتنِ شما از تصمیمات صفر و صدی خواهد شد.

در واقع شما با شنیدن و دیدن دیگران و اتفاقاتی که همزمان در حال رخ دادن هستند، به این نتیجه می‌رسید که باید طوری تصمیم گرفت که تمام جوانب در نظر گرفته شود و این یعنی یک تصمیم متعادل. و در واقع از انجام هرگونه تصمیم و یا اقدام تکانشی و در لحظه، پرهیز می‌کنید.

ثبات یعنی:‌ تصمیم‌گیری بر اساس ارزش‌ها، اطمینان به انتخاب‌های خود، محترم شمردن تصمیمات و تلاش نکردن برای تغییر خود به دلیلِ باور قلبی که به خودشان دارند.

این به معنای انعطاف‌ناپذیری نیست؛ در واقع افراد با ثبات با هر حرف و واکنشی، مسیرشان را تغییر نمی‌دهند و اگر قرار بر تغییر باشد، باز هم با خردگرایی و تمرکز، تغییر رخ می‌دهد. این افراد در احساسات خود ثبات دارند و دیگران را بی‌ارزش نمی‌دانند. رفتارهای بدون فکر و تکانشی را از خود بروز نمی‌دهند و نه به خود و نه به دیگران آسیب نمی‌زنند.

جرات‌مندی یعنی بیان و ابراز احساسات و افکار، عقاید و خواسته‌ها با لحنی مناسب، مستقیم و بدون پرخاشگری و بی‌احترامی به حقوق دیگران.

در این ارزش شما در برابر خواسته‌های دیگران، خودتان را در نظر می‌گیرید و اگر درخواست‌شان خلاف ارزش‌های شما بود، به صورت قاطعانه و البته محترمانه آن درخواست را رد می‌کنید.

لذت‌جویی یعنی پیدا کردن کارها و فعالیت‌هایی که باعث خوش‌احوالی شما می‌شود و تجربه‌ی این موقعیت‌ها، لذت را برای‌تان به ارمغان می آورد.

این ارزش به شما کمک می‌کند تا از هیاهوی زندگی جدی فاصله بگیرید و مدتی را به چیزی جز احساس شادی فکر نکنید. مسیری را طی کنید که در خلال زندگی، جریان شادی در آن پیوسته پررنگ و در حرکت باشد

خلاقیت در روان‌شناسی و در قالب ارزش،‌ بدین معناست که شما هنگام مواجهه با بن‌بست در زندگی، چطور راه جدیدی را برای خلاصی از این شرایط و بهبود موقعیت،‌ پیدا می‌کنید.

با زیستنِ این ارزش،‌ شما می‌بایست در هنگام روبه‌رو شدن با مشکلات جدید، راه‌حل‌های جدید را نیز خلق کنید و ایده‌هایی برای بهتر شدن وضعیت داشته باشید.

در واقع منظور از این ارزش،‌ در نظر گرفتنِ هدف‌های کوچک برای خودمان است تا بعد از هر گام و رسیدن به این هدف‌ها، پیشرفت را در مسیر احساس کنیم و همچنین در صورتی‌که ثابت ایستاده‌ایم،‌ متوجهِ این موضوع بشویم و به سمت اهداف‌مان در زندگی حرکت کنیم.

منظور از سازندگی، ساختنِ دستاوردهای کوچک و بزرگ در زندگیِ شخصی، خانوادگی و یا کاری است. سازندگی یعنی تمام فرایند قبل از رسیدن به یک نتیجه‌ی مورد نیاز است.

برای مثال اگر در رابطه‌ی عاطفی‌تان، یک دیوار شیشه‌ای را بین خودتان و شریک عاطفی‌تان احساس می‌کنید و برای از بین بردنِ‌ این مانع،‌ تلاش می‌کنید (مراجعه به تراپیست، وقت گذاشتن با یکدیگر و صحبت درباره‌ی مشکلات)، در واقع در حال ساختنِ دوباره‌ی این رابطه هستید.

عزت نفس به احساس ما درباره‌ی خودمان ارتباط دارد ولی اعتماد به نفس، باور ما به توانایی‌های‌مان است.

عزت‌نفس یعنی من ارزش یک زندگی شاد و موفق را دارم، با عزت‌نفس شما از توانایی‌ها و دستاوردهایی که دارید آگاهید، خودتان را همان‌طور که هستید دوست دارید و به احساسات‌تان ارزش می‌دهید.

اعتمادبه‌نفس یعنی تصویر ذهنی مثبتی که شما نسبت به توانایی انجام یک کار و داشتن مهارت در امور مربوط به خودتان دارید. برای مثال؛‌ من اعتماد به نفس خوبی در مدیریت یک گروه دارم

بخشش یعنی تصمیمی آگاهانه و عمدی برای رهایی از احساس خشم و انزجاری که نسبت به فرد دیگری دارید.

حتی اگر به نظرتان،‌ آن فرد لیاقت بخشش شما را نداشته باشد و یا حتی متوجه اشتباهش هم نشده باشد. شما این کار را برای خودتان انجام می‌دهید.